Er wordt veel geschreven over psychiatrie en klimaat, maar hoe zit het nu echt? Wat zeggen de wetenschappelijke studies over de effecten en van klimaatverandering op het psychisch welzijn, bij patiënten met psychiatrische aandoeningen, maar ook bij de gezonde populatie? En gaat het alleen om klimaatverandering of zullen ook de andere ecologische crises voor een verslechtering van de mentale gezondheid van de bevolking en van patiënten met psychiatrische aandoeningen zorgen? In deze lezing wordt op al deze aspecten ingegaan, na een introductie over de ecologische crises in het algemeen.

In een tijd waarin van waarin de ervaren band met de natuurlijke omgeving verbroken is kan dit leiden tot klimaatstress en psychische problemen. Relatief onbekende therapieën zoals Nature-based therapy, horticultuur, forest bathing, buiten behandelen en wandelcoching kunnen zorgen voor een duurzaam herstel van de band met de natuur en verbetering van psychisch functioneren. Hierbij geldt dat meer ervaren verbondenheid met de natuur zorgt voor een verterkt therapeutische effect. Er zijn groeiende bewijzen dat gebruik van natuur kan leiden tot  onder andere stressverlichting, verbeterde stemming en versterking van de therapeutische relatie, betere concentratie en minder ervaren angst. Er zal een wetenschappelijk overzicht worden gegeven van de huidige theorie inzake de verschillende vormen van therapeutisch gebruik van de natuur binnen de GGZ en preventieve gezondheidszorg. Zo wordt ook stilgestaan bij neurowetenschappelijk bewijs, zoals dat de amygdala rustiger wordt van wandelen in de natuur. 

Deze lezing bouwt voort op de eerste maar gaat in op de praktijk. Hoe werken deze theorieën in de praktijk? Welke obstakels kun je daarbij als behandelaar tegenkomen? 

Tijdens deze lezing vertelt Jurjen niet alleen over zijn eigen ervaring, maar haalt hij ook de eerste wetenschappelijke onderzoeken die laten zien dat de psychiatrie duurzamer te maken is. Zo wordt stilgestaan bij de mate van vervuiling door de GGZ, het laaghangend fruit maar ook de grote, wezenlijke processen die anders ingericht kunnen worden om de GGZ duurzamer te maken. Ook wordt ingegaan op psychofarmaca en hun effecten op de leefomgeving in brede zin en wat je in de spreekkamer als psychiater kunt doen om deze effecten te beperken. Jurjen bespreekt in deze lezing eigen onderzoek maar ook andermans onderzoek naar bijv. de effecten van orale vs. depotantipsychotica. Een belangrijke vraag die naar voren zal komen is: is passende, zinnige zorg ook altijd duurzame zorg?