In de psychiatrie vormen de ervaringen van patiënten het begin en eindpunt van de behandeling. Die ervaringen kunnen echter ‘gekleurd’ zijn door een specifieke aandoening. Epistemische rechtvaardigheid gaat over de rechtvaardigheid van de inschatting van iemands betrouwbaarheid als kenner. Wanneer is het wel of niet terecht om patiënten als minder betrouwbare 'kenners' te beschouwen ten aanzien van hun eigen ervaringen en inzichten? in een recent debat staan verschillende psychiaters lijnrecht tegenover elkaar: aan de ene kant stellen psychiaters dat het vermijden en bestrijden van epistemische onrechtvaardigheid tot de kern van de professionele identiteit van de psychiater behoort, en aan de andere kant staan psychiaters die menen dat het hele begrip juist op een gevaarlijke manier de professionele afwegingen rond de betrouwbaarheid van de uitlatingen van hun patiënten ondermijnt. Een extra complicatie vormt het gebruik van AI: welke status kunnen we door AI verkregen kennis toeschrijven? En hoe zouden we AI op een epistemisch rechtvaardige manier kunnen gebruiken?