Het beschikbaarheid van DMOADs die de progressie van artrose effectief zouden kunnen onderdrukken laat zich nog steeds erop wachten. In tussentijd, zijn er meer inzichten gekomen in hoe we artrose patiënten van elkaar kunnen onderscheiden zodat we ze effectievere behandelingen kunnen bieden. Daarnaast, blijven niet-medicamenteuze interventies van groot belang. Hoe hiermee om te gaan in de spreekkamer is soms lastig. Wat zijn de laatste ontwikkelingen hieromtrent en hoe kunnen we ze vertalen naar de dagelijkse praktijk?